Recent werden 3 arresten van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch gepubliceerd die duidelijk maken dat een gemeente in dit geval de gemeente Helmond aan het kortste eind heeft getrokken in 3 tegen verschillende partijen aangespannen procedures, waarbij de vraag voorlag of deze partijen ten onrechte zich gronden van de gemeente hadden toegeëigend of dat deze partijen door verkrijgende verjaring eigendom hadden verkregen van deze aan hun eigen perceel grenzende stroken grond van de gemeente.
In de door het Hof beoordeelde kwesties, met in totaal 4 partijen, bekrachtigt het Hof ten aanzien van 3 partijen de vonnissen van de rechtbank waarbij de betreffende partijen in het gelijk waren gesteld en derhalve op grond van verkrijgende verjaring eigenaar waren geworden van bepaalde stroken grond en slechts bij 1 partij komt het Hof tot het oordeel dat de grieven van de gemeente slagen en wordt de betreffende partij veroordeeld tot ontruiming van de betreffende strook grond.
Het Hof baseert in alle 3 de procedures het oordeel op het getuigenbewijs, dat na bewijsopdracht in tussenarresten, door partijen geleverd is. Bij 3 van de 4 partijen komt het Hof tot het oordeel dat het geleverde bewijs de conclusie rechtvaardigt dat er sprake is van bezit te goeder trouw, gedurende een onafgebroken periode van minimaal 10 jaar en dat er derhalve sprake is van verkrijgende verjaring.
Regelmatig worden vonnissen en arresten over dit onderwerp gepubliceerd en in een niet onaanzienlijk aantal gevallen blijken gemeenten als verliezende partij uit deze procedures te komen. De verloren procedures leveren de gemeenten forse kosten / verliesposten op (eigen advocaatkosten, griffierechten en proceskosten veroordelingen), maar veel erger is, dat zij het eigendom van gronden verliezen. Gronden die zij, ingeval gemeenten alert waren geweest in eigendom hadden kunnen behouden en/of hadden kunnen verkopen aan de partijen die er nu, zoals in de betreffende procedures, met diezelfde gronden "om niet" mee vandoor gaan.
Ter voorkoming van de hiervoor geschetste situaties dienen gemeenten veel alerter te zijn en op regelmatige basis de kadastrale grenzen van de haar in eigendom toekomende gronden met de feitelijke grenzen te (laten) controleren. Worden er afwijkingen ten nadele van de gemeenten geconstateerd, dan dienen deze gemeenten gerichte juridische actie te ondernemen richting de partijen die gronden van de gemeente in gebruik / bezit hebben genomen.
Juridisch advies of meer informatie?
Heeft u naar aanleiding van dit blog vragen? Neem dan contact op met Erik Gramberg.
Recent werden 3 arresten van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch gepubliceerd die duidelijk maken dat een gemeente in dit geval de gemeente Helmond aan het kortste eind heeft getrokken in 3 tegen verschillende partijen aangespannen procedures, waarbij de vraag voorlag of deze partijen ten onrechte zich gronden van de gemeente hadden toegeëigend of dat deze partijen door verkrijgende verjaring eigendom hadden verkregen van deze aan hun eigen perceel grenzende stroken grond van de gemeente.
In de door het Hof beoordeelde kwesties, met in totaal 4 partijen, bekrachtigt het Hof ten aanzien van 3 partijen de vonnissen van de rechtbank waarbij de betreffende partijen in het gelijk waren gesteld en derhalve op grond van verkrijgende verjaring eigenaar waren geworden van bepaalde stroken grond en slechts bij 1 partij komt het Hof tot het oordeel dat de grieven van de gemeente slagen en wordt de betreffende partij veroordeeld tot ontruiming van de betreffende strook grond.
Het Hof baseert in alle 3 de procedures het oordeel op het getuigenbewijs, dat na bewijsopdracht in tussenarresten, door partijen geleverd is. Bij 3 van de 4 partijen komt het Hof tot het oordeel dat het geleverde bewijs de conclusie rechtvaardigt dat er sprake is van bezit te goeder trouw, gedurende een onafgebroken periode van minimaal 10 jaar en dat er derhalve sprake is van verkrijgende verjaring.
Regelmatig worden vonnissen en arresten over dit onderwerp gepubliceerd en in een niet onaanzienlijk aantal gevallen blijken gemeenten als verliezende partij uit deze procedures te komen. De verloren procedures leveren de gemeenten forse kosten / verliesposten op (eigen advocaatkosten, griffierechten en proceskosten veroordelingen), maar veel erger is, dat zij het eigendom van gronden verliezen. Gronden die zij, ingeval gemeenten alert waren geweest in eigendom hadden kunnen behouden en/of hadden kunnen verkopen aan de partijen die er nu, zoals in de betreffende procedures, met diezelfde gronden "om niet" mee vandoor gaan.
Ter voorkoming van de hiervoor geschetste situaties dienen gemeenten veel alerter te zijn en op regelmatige basis de kadastrale grenzen van de haar in eigendom toekomende gronden met de feitelijke grenzen te (laten) controleren. Worden er afwijkingen ten nadele van de gemeenten geconstateerd, dan dienen deze gemeenten gerichte juridische actie te ondernemen richting de partijen die gronden van de gemeente in gebruik / bezit hebben genomen.
Juridisch advies of meer informatie?
Heeft u naar aanleiding van dit blog vragen? Neem dan contact op met Erik Gramberg.