Digitale overheidscommunicatie heeft voordelen. Het zou sneller, transparanter en voor velen toegankelijker zijn. Het wordt door gemeenten veel gebruikt bijvoorbeeld bij de kennisgeving van omgevingsvergunningen. De consequentie van het niet tijdig reageren op een kennisgeving is echter ingrijpend: de toegang tot de bestuursrechter is dan uitgesloten. Lees in dit blog een aantal praktische tips hoe je dit kunt voorkomen.
Deze uitspraak is relevant voor de praktijk omdat de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: “de Afdeling”) ten eerste uiteenzet aan welke vereisten een wettelijke bepaling moet voldoen om een kennisgeving louter elektronisch te mogen publiceren. Ten tweede volgt uit de uitspraak dat zelfs als een wettelijke bepaling niet aan de vereisten voldoet, de betrokkene alsnog niet-ontvankelijk kan worden verklaard, omdat zij kon weten dat de publicatie ook op het internet te vinden was. Wij zullen deze onderdelen – na een korte weergave van de feiten - nader toelichten.
Wanneer mag worden volstaan met een elektronische publicatie?
In casu werden de omgevingsvergunningen – zoals artikel 3:41 lid 1 Awb voorschrijft – bekendgemaakt door toezending aan de aanvrager. Daarnaast gaf het college van Arnhem op een later moment – conform artikel 3.9, lid 1 onder a in samenhang bezien met artikel 3.8 Wabo – kennis van de omgevingsvergunningen door publicatie in het elektronische gemeenteblad. Appellante maakte pas na ommekomst van de bezwaartermijn bezwaar tegen de omgevingsvergunningen, waarvan zij in het elektronisch gemeenteblad kennis had genomen.
Wat is nu de juiste wijze van kennisgeven en wanneer mag worden volstaan met een elektronische publicatie? Artikel 2:14, lid 2 Awb schrijft voor dat de verzending van berichten die niet tot een of meer geadresseerden zijn gericht, niet uitsluitend elektronisch geschiedt, tenzij bij wettelijk voorschrift anders is bepaald. Uit de uitspraak van de Afdeling van 30 oktober jl. volgt dat, om een kennisgeving van een omgevingsvergunning louter elektronisch te mogen publiceren, het moet gaan om (i) een wettelijke bepaling (dat kan ook zijn een gemeentelijke verordening) en (ii) uit deze wettelijke bepaling moet blijken dat de kennisgeving van de omgevingsvergunning dwingend en bij uitsluiting elektronisch verzonden wordt. De bepaling uit de gemeentelijke verordening geeft het college van Arnhem echter een keuze om de kennisgeving elektronisch te publiceren. Op dat punt werd dus niet voldaan aan het vereiste zoals hiervoor genoemd onder (i). Conclusie: de verordening van de gemeente Arnhem voldoet niet aan hetgeen artikel 2:14, lid 2 Awb voorschrijft.
Geen sprake van verschoonbare termijnoverschrijding
Toch loopt het voor appellante niet goed af. Een tweede punt dat namelijk uit de uitspraak volgt, is dat zelfs als een gemeentelijke verordening niet aan de vereisten uit artikel 2:14 lid 2 Awb voldoet, de betrokkene alsnog niet-ontvankelijk kan worden verklaard, omdat ze kon weten dat de publicatie ook op het internet te vinden was.
Niet alle termijnoverschrijdingen leiden tot niet-ontvankelijkheid. Artikel 6:11 Awb geeft de mogelijkheid om onder omstandigheden het overschrijden van de bezwaar- of beroepstermijn verschoonbaar te achten. Wanneer op de juiste wijze kennis is gegeven van een besluit gaat de Afdeling er echter van uit dat belanghebbenden tijdig kennis hebben kunnen nemen en tijdig bezwaar kunnen maken. Dit was ook aan de orde in Arnhem. Vanaf het van kracht worden van de gemeentelijke verordening is op de gemeentepagina en in het papieren huis-aan-huisblad “Arnhemse Koerier” steeds expliciet vermeld dat bekendmakingen kunnen worden ingezien op www.overheid.nl of op afspraak. Hierdoor had appellante, volgens de Afdeling, tijdig op de hoogte kunnen zijn van de verlening van de omgevingsvergunningen waartegen zij wilde opkomen.
Hoe te voorkomen?
De Afdeling heeft wederom gekozen voor de onverbiddelijke lijn dat aan individuen hoge eisen worden gesteld om van overheidsbesluitvorming op de hoogte te blijven. Individuen die berichtgeving missen, kunnen zich niet verschuilen achter het gegeven zich netjes te hebben aangemeld voor de e-mailservice van www.overheid.nl. Belanghebbenden dienen de gemeentelijke en de provinciale kanalen waar in publicatie wordt voorzien dan ook goed in de gaten te houden, om te voorkomen dat hun bezwaar niet-ontvankelijk wordt verklaard.
Digitale overheidscommunicatie heeft voordelen. Het zou sneller, transparanter en voor velen toegankelijker zijn. Het wordt door gemeenten veel gebruikt bijvoorbeeld bij de kennisgeving van omgevingsvergunningen. De consequentie van het niet tijdig reageren op een kennisgeving is echter ingrijpend: de toegang tot de bestuursrechter is dan uitgesloten. Lees in dit blog een aantal praktische tips hoe je dit kunt voorkomen.
Deze uitspraak is relevant voor de praktijk omdat de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: “de Afdeling”) ten eerste uiteenzet aan welke vereisten een wettelijke bepaling moet voldoen om een kennisgeving louter elektronisch te mogen publiceren. Ten tweede volgt uit de uitspraak dat zelfs als een wettelijke bepaling niet aan de vereisten voldoet, de betrokkene alsnog niet-ontvankelijk kan worden verklaard, omdat zij kon weten dat de publicatie ook op het internet te vinden was. Wij zullen deze onderdelen – na een korte weergave van de feiten - nader toelichten.
Wanneer mag worden volstaan met een elektronische publicatie?
In casu werden de omgevingsvergunningen – zoals artikel 3:41 lid 1 Awb voorschrijft – bekendgemaakt door toezending aan de aanvrager. Daarnaast gaf het college van Arnhem op een later moment – conform artikel 3.9, lid 1 onder a in samenhang bezien met artikel 3.8 Wabo – kennis van de omgevingsvergunningen door publicatie in het elektronische gemeenteblad. Appellante maakte pas na ommekomst van de bezwaartermijn bezwaar tegen de omgevingsvergunningen, waarvan zij in het elektronisch gemeenteblad kennis had genomen.
Wat is nu de juiste wijze van kennisgeven en wanneer mag worden volstaan met een elektronische publicatie? Artikel 2:14, lid 2 Awb schrijft voor dat de verzending van berichten die niet tot een of meer geadresseerden zijn gericht, niet uitsluitend elektronisch geschiedt, tenzij bij wettelijk voorschrift anders is bepaald. Uit de uitspraak van de Afdeling van 30 oktober jl. volgt dat, om een kennisgeving van een omgevingsvergunning louter elektronisch te mogen publiceren, het moet gaan om (i) een wettelijke bepaling (dat kan ook zijn een gemeentelijke verordening) en (ii) uit deze wettelijke bepaling moet blijken dat de kennisgeving van de omgevingsvergunning dwingend en bij uitsluiting elektronisch verzonden wordt. De bepaling uit de gemeentelijke verordening geeft het college van Arnhem echter een keuze om de kennisgeving elektronisch te publiceren. Op dat punt werd dus niet voldaan aan het vereiste zoals hiervoor genoemd onder (i). Conclusie: de verordening van de gemeente Arnhem voldoet niet aan hetgeen artikel 2:14, lid 2 Awb voorschrijft.
Geen sprake van verschoonbare termijnoverschrijding
Toch loopt het voor appellante niet goed af. Een tweede punt dat namelijk uit de uitspraak volgt, is dat zelfs als een gemeentelijke verordening niet aan de vereisten uit artikel 2:14 lid 2 Awb voldoet, de betrokkene alsnog niet-ontvankelijk kan worden verklaard, omdat ze kon weten dat de publicatie ook op het internet te vinden was.
Niet alle termijnoverschrijdingen leiden tot niet-ontvankelijkheid. Artikel 6:11 Awb geeft de mogelijkheid om onder omstandigheden het overschrijden van de bezwaar- of beroepstermijn verschoonbaar te achten. Wanneer op de juiste wijze kennis is gegeven van een besluit gaat de Afdeling er echter van uit dat belanghebbenden tijdig kennis hebben kunnen nemen en tijdig bezwaar kunnen maken. Dit was ook aan de orde in Arnhem. Vanaf het van kracht worden van de gemeentelijke verordening is op de gemeentepagina en in het papieren huis-aan-huisblad “Arnhemse Koerier” steeds expliciet vermeld dat bekendmakingen kunnen worden ingezien op www.overheid.nl of op afspraak. Hierdoor had appellante, volgens de Afdeling, tijdig op de hoogte kunnen zijn van de verlening van de omgevingsvergunningen waartegen zij wilde opkomen.
Hoe te voorkomen?
De Afdeling heeft wederom gekozen voor de onverbiddelijke lijn dat aan individuen hoge eisen worden gesteld om van overheidsbesluitvorming op de hoogte te blijven. Individuen die berichtgeving missen, kunnen zich niet verschuilen achter het gegeven zich netjes te hebben aangemeld voor de e-mailservice van www.overheid.nl. Belanghebbenden dienen de gemeentelijke en de provinciale kanalen waar in publicatie wordt voorzien dan ook goed in de gaten te houden, om te voorkomen dat hun bezwaar niet-ontvankelijk wordt verklaard.